-
1 breathe
[briːð] 1. vtoddychać (odetchnąć perf) +instr2. viPhrasal Verbs:* * *[bri:ð]1) (to draw in and let out (air etc) from the lungs: He was unable to breathe because of the smoke; She breathed a sigh of relief.) oddychać2) (to tell (a secret): Don't breathe a word of this to anyone.) pisnąć•- breather
См. также в других словарях:
oddychać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, oddychaćam, oddychaća, oddychaćają {{/stl 8}}– odetchnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, oddychaćnę, oddychaćnie, oddychaćnij, oddychaćnął, oddychaćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odetchnąć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}oddychać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odetchnąć — → oddychać … Słownik języka polskiego
oddychać — ndk I, oddychaćam, oddychaćasz, oddychaćają, oddychaćaj, oddychaćał odetchnąć dk Va, oddychaćnę, oddychaćniesz, oddychaćnij, oddychaćnął, oddychaćnęła, oddychaćnęli, oddychaćnąwszy 1. «o organizmach żywych: pobierać tlen z otoczenia we właściwy… … Słownik języka polskiego
odetchnąć — 1. pot. żart. Ma czym oddychać «o kobiecie mającej duży biust»: A mają dziewczyny czym oddychać, niektóre przynajmniej (...). PR roz 1999. 2. Oddychać pełną piersią a) «czuć się swobodnie, nie być niczym skrępowanym, czuć ulgę»: Ruszył powoli… … Słownik frazeologiczny
oddychać — 1. pot. żart. Ma czym oddychać «o kobiecie mającej duży biust»: A mają dziewczyny czym oddychać, niektóre przynajmniej (...). PR roz 1999. 2. Oddychać pełną piersią a) «czuć się swobodnie, nie być niczym skrępowanym, czuć ulgę»: Ruszył powoli… … Słownik frazeologiczny
swobodnie — swobodnieej przysłów. od swobodny a) w zn. 1: Swobodnie decydować, wybierać. Rozporządzać sobą swobodnie. Swobodnie się poruszać. Czuć się swobodnie. ◊ Oddychać swobodnie «oddychać lekko, z łatwością, pełną piersią» ◊ Odetchnąć swobodnie «doznać… … Słownik języka polskiego
zipać — ndk IX, zipaćpię, zipaćpiesz, zipaćał zipnąć dk Va, zipaćnę, zipaćniesz, zipaćnął, zipaćnęła, zipaćnęli, zipaćnąwszy, pot. «oddychać z trudem, ciężko; dyszeć» Nawet nie zipnąwszy, runął na ziemię. ◊ Ledwo a. ledwie zipać «prawie nie oddychać, być … Słownik języka polskiego
powietrze — n I, blm 1. «mieszanina gazów (głównie azotu i tlenu) otaczająca grubą warstwą kulę ziemską, tworząca jej atmosferę» Czyste, świeże, ostre, rześkie, łagodne, przejrzyste powietrze. Chłodne, mroźne, arktyczne powietrze. Duszne, parne, wilgotne,… … Słownik języka polskiego
zadyszeć — dk VIIb, zadyszećszę, zadyszećszysz, zadyszećdysz, zadyszećszał, zadyszećszeli «głośno, z trudem odetchnąć kilka razy» Chory zadyszał ciężko. zadyszeć się «zmęczywszy się zacząć gwałtownie, z trudem oddychać; zasapać się» Zadyszeć się ze… … Słownik języka polskiego